Beauty as a purpose
Η πιο δροσερή μέρα που είδα, μετά από πολύ καιρό υγρασίας και κιτρίνης ζέστης, γεμίζει σκέψεις το μυαλό μου και ευγνωμοσύνη.
Νιώθω πως συχνά ξεχνάμε πόσο τυχεροί είμαστε να ζούμε την ζωή που ζούμε. Πόσο τυχεροί, που μέσα σε όλους όσους βιώνουν δυσκολίες και ατυχούν, εμείς μπορούμε να ξυπνάμε το πρωί και να είμαστε καλά και ζωντανοί.
Μέρες σαν και αυτές είναι πολύ εύκολο να ξυπνάς και να νιώθεις πως όλα είναι καλά, γιατί στην πραγματικότητα όλα είναι καλά.
Η ζωή είναι τόσο περίεργη έννοια, ο χρόνος κάτι τόσο ρευστό. Ωστόσο, εμείς έχουμε πολλή από αυτή για να την κάνουμε όμορφη και να ζούμε προσπαθώντας για το καλύτερο, για το πιο ωραίο. Να αγωνιζόμαστε να είμαστε καλύτεροι από χθες, πιο άνθρωποι, ακόμα και αν όλα μοιάζουν εναντίον.
Σκέφτομαι πόσο ωραία και αρμονική είναι μια μέρα με σύννεφα και 25 βαθμούς. Πόσο ήρεμη.
Το να κανείς την ζωή όμορφη μέσα από τα μικρά καθημερινά πράγματα, είναι πολύ σημαντικό για να διατηρείς την εσωτερική σου ηρεμία. Ακόμα και αν αυτή η ψύχωση με το ωραίο φαντάζει συχνά δεσμευτική, στην πραγματικότητα ελευθερώνει από μια ζωή χωρίς μέτρο. Διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικές ιδέες του τι αποτελεί ωραίο, ωστόσο όλοι πιστοί σε μια εσωτερική αισθητική που κυβερνά τις ζωές τους και που τις κάνει να αξίζουν. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές ακατάστατες και ωμές, άλλα ακόμα και αυτές έχουν μια αρμονία, μια όμορφη γεύση.
Δεν θα ήθελα πότε να παραδοθώ στην τυχαιότητα των πραγμάτων, σε μια πραγματικότητα χύμα. Θα ήθελα για πάντα να κάνω αυτό που μου προκαλεί ηρεμία, να ζω μέσα σε ωραία ατμόσφαιρα, όχι καταναλώνοντας διαρκώς άλλα προσπαθώντας ακόμα και τα μακαρόνια που μαγειρεύω να είναι όμορφα, φτιαγμένα με αγάπη και σερβιρισμένα με όμορφο τρόπο. Νιώθω πως η ζωή είναι τα μικρά καθημερινά πράγματα, τα οποία προσπαθούμε να τα αποδώσουμε όσο καλυτέρα γίνεται. Μια λυτρωτική έμμονη με την τελειότητα, με το ωραίο.
Νιώθω πως όσα γραφώ θα παρεξηγηθούν από εκείνους που δεν θέλουν να καταπιέζονται από νόρμες οποιουδήποτε λόγου, εκείνων που θέλουν να ζουν αντιλαμβανόμενοι την ζωή ως κάτι που δεν μπαίνει σε κουτιά.
Ωστοσο, υπάρχει μια γοητεία στο να προσπαθείς να κανείς τα πάντα με γνώμονα την αρμονία και την αισθητική αρτιότητα. Σε ελευθερώνει, κατά κάποιο τρόπο και σε μαθαίνει να ζεις προσπαθώντας διαρκώς για το καλύτερο.
Κανείς την ζωή σου τέχνη, από το πως κόβεις το ψωμί στο τραπέζι σου, μέχρι το πως βάζεις μαλακτικό στα ρούχα σου. Δεν επιβιώνεις, ζεις με μια ποιότητα. Μαθαίνεις να ζεις με χάρη και απλότητα και ηρεμία.
Έχουμε ζωή για να την ζούμε σωστά και με πάθος για τις ανώτερες έννοιες που μας διαποτίζουν. Τέχνη, ομορφιά, ηθική, ελευθερία.
